Back to blogging

Everything is upon a great scale upon this continent. The rivers are immense, the climate violent in heat and cold, the prospects magnificent, the thunder and lightning tremendous. The disorders incident to the country make every consitution tremble. Our own blunders here, our misconduct, our losses, our disgraces, our ruin, are on a great scale. 

Lord Carlisle to Lord Selwyn (1778), in American Gods  van Neil Gaiman 

Zoals je wellicht wel kon raden, was het geweldig in Californië, Arizona, Utah en Nevada. Zoals in dit citaat beschreven staat, is alles er gigantisch. De natuurparken zijn er zo groot dat je er met de auto doorheen moet rijden; de vlaktes links en rechts van de highway zodanig uitgestrekt zijn dat er geen einde aan lijkt te komen; de auto's op zich gewoon al groter zijn; de porties eten zodanig groot zijn dat nee moeten zeggen tegen een dessert nooit een opgave maar eerder een opluchting was... 

Enerzijds is het er prachtig. De natuur is op sommige plaatsen zo ongelooflijk mooi dat je het niet voor mogelijk houdt dat het er vanzelf is gekomen. Big Sur is een persoonlijke (logische) favoriet, net als Zion National Park. Anderzijds lijken de steden (behalve de grootsteden) zo hard op elkaar, met overal dezelfde ketens in dezelfde-achtige gebouwen. Vreemd land, die Verenigde Staten!

Maar we hebben er natuurlijk wel echte, wilde beren in het wild en in het echt gezien (in Sequoia National Park), dus ik ben heel gelukkig! De komende weken komen hier posts over (bijna) alles wat we gedaan hebben, terwijl ik langzaam maar zeker terug in het blogritme probeer te komen en tussendoor mijn blog misschien wat update. Spannend...

Woordenverzamelingen

Bij het opruimen van mijn oude, trouwe gsm kwam ik een aantal mooie zinnen (of mooie verzamelingen van woorden) tegen die ik heb opgeslagen met het idee er ooit iets mee te doen. Bij dezen.

Lost but not forgotten in the dark heart of a dream

*

Steal my heart with a vampire kiss

*

Een kus om in te kaderen

*

A good cook is a fairy who dispenses happiness

*

En je niet meer weet met welke hersenhelft je het concept liefde moet benaderen.

- Alex Agnew

The lost art of keeping secrets

The lost art of keeping secrets stelt op zich niet zoveel voor - erg veel gebeurt er niet - maar hier en daar staat er een mooie oneliner. Gelukkig voor jullie vind ik die mooi genoeg om over te typen, zodat jullie ervan kunnen genieten zonder de rest van het boek te moeten lezen.

Misschien nog even kaderen dat het boek zich afspeelt in het Londen uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, na de Tweede Wereldoorlog dus. En volgens recensies weet het die tijd heel goed weer te geven - iets wat ik uiteraard niet kan beoordelen.

Everything good, everything exciting and everything worth talking about came from across the Atlantic.

[Over Johnnie Ray]

I left the cinema in a daze, stirred with yearning and desire for the first time, jittery and disorientated by the sudden, stomach-flipping onset of adoration for a real man.

When it came down to it, his emotion, his heartache, was something that I understood, where jazz was something I just pretended to understand.

My mother was always talking about 'wearing shoes in', but what she really meant was breaking through the pain barrier so that you no longer notice how much they are pinching.

I've always thought him frightfully attractive in that smouldering sort of way short men can be.

[Over Mark Rothko]

'My nine-year-old son could have painted it.'

'Ah, but he didn't, did he? That's the point, isn't it?'

Mark Rothko

She agreed with Oscar Wilde that only dull people are brilliant at breakfast.

[Over Elvis Presley]
'But who's going to remember Elvis Presley in twenty years' time?' I cried. 'No one! But everyone will remember Johnnie!'

Boys, I thought, were more trouble than they were worth. Really, one should stick to books where one sees the hero coming a mile off.

Op verzoek

De nieuwe Schamper - voor wie
'm nog niet zou hebben gelezen

Gisterenavond was het naar goeie gewoonte - u raadt het al - Schampervergadering. De laatste artikelverdeling van dit academiejaar! Oh no. Gelukkig werd vorige week de nieuwe kernredactie verkozen, dus de voorbereidingen voor volgend jaar kunnen al getroffen worden. Zoals gewoonlijk trok de hele bende (more or less) erna op café en ik ging nog eens mee, voor de verandering. Goed dat ik dat deed, want daar bleek dat de jongens van Schamper stiekem reuzefan zijn van mijn blog en er alles aan doen om er vermeld te worden. Bij dezen.

Het gesprek van de avond begon (ongeveer) met flobberbroeken. "Die met zijn mooie blauwe ogen"  (die volgend jaar chef wetenschap wordt, hoewel hij volgens sommigen niet eens een echte wetenschap (psychologie) studeert - ik als taal- & letterkundige hou me logischerwijs uit die discussie) creëerde zo een mooie naam (die naar eigen zeggen vloeiend van de tong rolt) voor een broek die hij minder mooi vindt. Met flobberbroek bedoelt hij zo'n hippiebroek, met laag kruis en wijd hangend rond de benen. Volgens vrouwen enorm comfortabel, volgens hem hell on earth. Want waarom zouden vrouwen hun rondingen zo verstoppen? Iemand anders aan de tafel (die helaas net niet chef wetenschap is geworden) vond flobberbroeken dan weer een van de meest sexy kledingstukken die een vrouw kan dragen. Wat 'n dilemma.

Even later ging het over onze leeftijd en het feit dat er enorm veel zijn die al plannen hebben om, eens ze afgestudeerd zijn, samen te wonen met vriend(in)lief en zo te beginnen aan hun huisje-boompje-beestje. De hoofdredacteur (voor even toch nog) gaf me daar toch zo'n mooie quote, nadat hij vertelde dat hij met zulke mensen wel eens een avond wilde samenzitten om hun relatie te saboteren (people, be warned!): "Mensen die zo gericht zijn op een burgerlijk bestaan moeten eens met hun neus tegen de muur geduwd worden." Ik vertelde maar niet dat ik - na mijn droomreis door de US of A - stiekem ook zo'n burgerlijk bestaan wil.

Verder moest ik nog iets vertellen over onze liegende reporter, maar die had vooral aandacht voor andere zaken en heeft niet zoveel memorabels verteld gisteren. Zijn grote praatjes houdt hij duidelijk voor in Schamper. En, net voor ik wegging - alsof ze het beste voor laatst hielden, ontdekte ik dat er een alliantie gesloten is tussen Schamper en Filologica - een alliantie waar ik obviously niet bij betrokken ben. En zo werd het toch nog een heel interessante avond.

Nog een zin uit De verwondering (het toneelstuk) die ik jullie niet wou onthouden:

En mayonnaise, die nog vadsiger smaakt dan het speeksel van een loopse muskusrat.

Nee, ik heb ook geen idee waar dat op slaat. 

Quote van de dag

[Eigenlijk van gisteren, maar dat zijn maar details.]

"Dus 'k had het toch goed gehoord!"

Een vriendin, toen ik voor de tweede keer vertelde dat 'k thee had gekocht voor op mijn kot. Ik drink namelijk geen thee. Maar 's avonds heb ik tegenwoordig vaak zin in iets warms (die ene avond per week dat 'k toevallig niets te doen heb, that is) en dan elke keer chocolademelk drinken is natuurlijk ook niet zo'n strak plan. Vandaar thee. En nee, 'k ben nog niet thuis geweest sinds ik ze heb gekocht, dus ik moet nog proeven. Ik hou jullie op de hoogte!

Voeler, de [m.], voelers

's Zondagavonds zijn de onderwerpen aan tafel bij ons thuis doorgaans van het vreemdere type. De weekendsfeer moet plaatsmaken voor een sfeer van nijver en hard labeur, en daar kan niet iedereen even goed mee om. Duidelijk. Zo komen er ook al eens 'hippe' onderwerpen aan bod, waar ondergetekende (wegens niet meer 'hip', obviously) helemaal niet meer mee is. Zo ook het fenomeen "een voeler".

Blijkbaar is dat afgeleid van het werkwoord "zich voelen", wat volgens mijn zus - geen Neerlandica, zoals wel zal blijken - "toch een vaste uitdrukking is?!".  Niet, dus. Het is gewoon een onaffe uitdrukking, als je het mij vraagt. Want het valentieschema stelt duidelijk ... Never mind.

Voor al wie dacht dat "een voeler" foute bedoelingen heeft, blijkbaar is dat gewoon iemand met een dikke nek. Een Antwerpenaar, zoals ze zeggen. 

Blokblog #6

Nu ik al meer dan de helft van mij examens heb afgelegd, volgt hier een (korte) update. Ik heb dus al meer dan de helft van mijn examens afgelegd. Woehoew! De twee examens van Letterkunde IV, en dan vooral het mondelinge, gingen best wel goed. Visuele cultuur en Inleiding tot taal- & tekststructuren gingen, om het evenwicht te behouden, dan weer een stuk minder goed. Gelukkig ging Taalkunde II dan weer wél goed (ik denk zelfs dat ik de strikvraag vakkundig heb ontweken!). Tijd voor rust en applaus, me dunkt.

Om volop te genieten van mijn namiddag vakantie besloot ik de Veldstraat in te trekken en scoorde ik daar (onder andere) dit schattige tasje (om mee uit te gaan, obviously, omdat ik zoveel uitga) met de cadeaubon die ik voor mijn verjaardag kreeg. Nog eens dankjewel, dus!

En om af te sluiten, nog een (lieve) quote van de broer. Omdat hij soms toch wel lief kan zijn. Soms.

Jij bent toch echt wel het bloemetje in huis, hé!

(Mijn truitje kan er voor iets tussen gezeten hebben. Er staan namelijk bloemetjes op. Veel bloemetjes.)

David

Omdat ik vandaag het examen van Visuele cultuur heb, leek het me hoog tijd om mijn trouwe lezers wat cultureel op te voeden een anekdote mee te geven uit de renaissance. Het ideale excuus voor wat mooiemannenplaatjes.

Iedereen kent natuurlijk een van Michelangelo's meesterwerken, zijn David:

Dat dacht ik al. Wist u dat Rafaël er ook zo op verzot was, en dan voornamelijk op Davids achterwerk? Zo verzot, dat hij er zelfs een tekening van gemaakt heeft. Volgens Rafaël was Davids kont dan ook de allermooiste ooit. Hij heeft een punt.

Die renaissancekunstenaars, het moet een gezellige bende geweest zijn...

Quote van de dag

• Zuslief, over bruin worden door in de zon te zitten: "Ik heb dat gewoon niet graag..."
• Mijn papa, duidelijk compleet in shock door die uitspraak: "Moh, watvoor rare zijt gij nu?!"

Quote van de dag

- Welke straat is dit eigenlijk? (zuslief, in een vlaag van geografische interesse)
- Ehm... De Meir. Dûh.

Quote van de avond

- Kunt gij m'n broek es optrekken?

Het lief, toen we een keimorantische mazurka aan het dansen waren op het Folklof-bal in Antwerpen, met Amorroma en het Folklof Orchestra. Ik denk dat we naar een volgende fase in onze relatie geëvolueerd zijn.

Quote van de dag

Mama: Kom, zeg nu eens wat je daarnet aan mij vroeg.
Broerlief: Ehm... *kijkt heel gegeneerd* Ik wist niet meer hoe je 'geschiedenis' schreef.
Ik: Hoe zou je het anders schrijven? *compleet in shock*
Broeflief: Ehm... 'gesiedenis'? *schreve grijns*
Ik: OMG, dees gaat er écht wel over.
Zuslief: OMG, sinds wanneer zeg jij 'dees'? *compleet in shock*

Tja, sinds mijn lief uit Antwerpen komt zeker?

Quote van de dag

"Het jongetje belde aan bij een huis waar een oude man woonde. De man opende de deur en deed het jongetje binnen."

Zuslief, toen ze voor een vak (Nederlands?) moest improviseren aan de hand van een woord. Haar woord was swaffelen*... Ze blijft natuurlijk wel mooi in de sfeer van haar opgelegde woord. 

(Voor de geïnteresseerden: de oude man wil aan het jongetje leren wat swaffelen is, waarop het jongetje gillend wegrent. De slimmerd.)

______________

* De leerlingen schreven de woorden op, zuslief had de pech van het woord van een zieke geest te hebben gekregen. 

Quote van de dag

"Ik hoop dat het morgen geen al te donkere dag is..." - papa (of zoals Astrid Bryan zou zeggen: papaatje)

Context: de arme stakkerd heeft over 21 minuten een internationale vergadering op zijn werk, maar de elektriciteit wordt tijdelijk stilgelegd in de voormiddag. Komt daarbovenop dat het een vakantieachtige dag is vandaag (dag van de dynastie en zo, hoewel ik benieuwd ben hoeveel er nog zullen volgen) en dat papa dus zelf de koffie moet maken. Zonder elektriciteit.

Voorlopig ziet het ernaar uit dat hij de mensen toch zal kunnen zien...

Een beetje liefde

Toen mijn broer, helemaal eenzaam in de herfstvakantie, voor de zoveelste miljoenste keer een spelletje zou spelen op de computer, vroeg ik of hij nu écht niets anders te doen had. Dat bleek niet het geval, dus stelde ik voor dat hij met Lego zou spelen. Iets maken enzo. En toen hij vroeg wat hij dan wel moest maken, stelde ik - maar aan één ding denkend - een hartje voor. Zo geschiedde.

Nog een leuke quote van diezelfde broer, overigens. Gisteren was hij mij, huisvrouw-in-spe, aan het uitleggen waar ik de kauwgom kon vinden in de vernieuwde Delhaize:

"Die staat waarschijnlijk bij het snoep, in de rij met het bordje 'snoepgoed'. Wel raar, want de rij ernaast heeft een bordje 'snoep'. Of was het 'soep'...?"

Quote van de dag

Plaats: bijlessituatie

Tijd: zondagnamiddag

Ik (als leerkracht): Hoe heet deze hoek?

Leerlinge: kijkt onbegrijpend

Ik: Wat is de naam van deze hoek? Hoe noem je hem?

Leerlinge: Ehm, middelloodlijn? vragende blik

Ik: Help, waarin ben ik verzeild geraakt?!

Quote van de dag

Plaats: living

Tijd: ergens na 16 u.

Broer: ... la garage.

Mama: Nee, 't is le garage!

Broer: Dan staat het fout in mijn werkboek! Ö

Mama: Toon.

Mama kijkt: er staat 'la gare'...

Broer: Ow, ik dacht dat 'gare' een afkorting was van 'garage'...

Reactie zussen: Wat voor een ongelooflijke idioot ben jij?!