Dancing the blues away

Blues is duidelijk weer hip aan het worden. Getuige daarvan zijn de splinternieuwe en overvolle bluesblar Missy Sippy op hun openingsavond gisteren (nog het hele weekend is er van alles te doen, trouwens, en de komende maanden natuurlijk ook). Zelfs zo hip dat het om kwart na negen al aanschuiven was om binnen te geraken, terwijl de deuren pas opengingen om negen. Binnen was het meteen twintig graden warmer, wat zorgde voor een zomerse sfeer -- samen met goeie muziek, natuurlijk.

Dezelfde muziek die ik, geheel toevallig, twee weken geleden ook al hoorde op Boogieville in de Vooruit. Gelokt door de belofte van lekker eten (all things fried) en homemade icetea was ik daar ook, om tot de ontdekking te komen dat bluesdansen, zoals folkdansen, een ding is. Belgiës bijna bekendste bluesmuzikant Tiny Legs Tim speelde er wat songs van z'n nieuwe plaat, misschien hier en daar ook een eerdere hit (ik zou het niet weten, eigenlijk) en na een kort dj-intermezzo kwam de Finse Ina Forsman wat deuntjes zingen. De bluesversie van Selena Gomez heeft een stem waardoor de zaal net niet werd weggeblazen, een zaal die trouwens net goed gevuld was: genoeg volk om te dansen zonder je bekeken te voelen, niet te veel volk zodat er geen plaats meer is om te dansen. Missy Sippy kan er nog iets van leren.

Kortom, ik denk dat ik m'n nieuwe stamcafé (stamclub) gevonden heb -- die barbites moet ik dringend eens gaan testen.