Berenliefde

Ik weet niet wat het is, maar ik heb iets met beren. Ik kan er uren naar blijven staren, of het nu een documentaire op tv is of een beer die telkens hetzelfde rondje in de dierentuin loopt. I love them. Groot was mijn vreugde dan ook toen mama Great Bear Stakeout had opgenomen toen ze het toonden op BBC. Voorlopig heb ik enkel nog maar het eerste deel gezien (het tweede is voor volgend weekend), maar ik vind het fantastisch. 

Een groepje cameramannen en berenkenners brachten de zomer (en lente en herfst) door in Alaska, tussen een groep grizzlyberen. Beren die soms zo dicht komen bij de ploeg dat ik het zelfs in de zetel benauwd kreeg. Het verbaasde me dat beren bepaalde dingen zo menselijk doen, met een bepaalde elegantie (die - toegegeven - sommige mensen ontbreekt). Echt gek.

Ooit wil ik een beer (of een beertje) eens aaien. Ooit. Hoewel ik weet dat beren levensgevaarlijk zijn, toch wil ik dat. Ik voel nu al de neiging, als ik er eentje zie in de dierentuin, om hem (of haar) te knuffelen. Ik weet het, soms zeg ik rare dingen. Maar kijk toch eens: hoe lief!