*

-          Waarom kan jij me dat niet vertellen?

Het bleef even stil. Ik zag de blik in haar ogen, een mengeling van frustratie en woede, maar ook verdriet en angst. Ze schudde haar hoofd en stond op het punt om de kamer te verlaten.

-          Kan je me dan tenminste je naam vertellen?

-          Alyssa. Mijn naam is Alyssa.

-          Kan je me dan ook mijn naam even vertellen?

Ze verliet de kamer, maar liet de deur net voldoende open. Een dunne lichtstraal viel op mijn bed en ik bekeek mezelf eens. Mijn linkerarm zag eruit alsof hij bijna was afgescheurd, op mijn buik had ik een grote blauwe plek en mijn knieën zaten allebei in het verband. Een stemmetje in mijn hoofd zei dat ik moest weglopen, liever gisteren dan vandaag. Rechtop zitten was al vermoeiend genoeg, dus ik at het brood op en viel terug in slaap.

De blik in zijn ogen zou ik nooit vergeten. Er straalde pure liefde uit, gemengd met lust en de drang om me te beschermen. Ik weet dat hij alles voor mij zou doen, zolang ik maar gelukkig was. De zon scheen op zijn haar, zodat het leek alsof het eerder de rossige kant op ging. Ik kon niet stoppen met lachen. Een deel van mij besefte het nog steeds niet, dat hij echt van mij was. Ik was de enige, de echte, zijn liefje! Zijn blik gleed over mijn gezicht en stopte op mijn lippen. Zijn hoofd kwam dichterbij en hij kuste me, zo zacht, zo teder, dat het warme gevoel zich verspreidde over de rest van mijn lichaam. Zijn kussen werden steeds minder zacht, minder teder.


<