LDN: Harry-liefde

Zondagochtend was hét moment daar, waarop we al zo lang aan het wachten waren: de Harry Potter Studios! Door een kleine misrekening van mijn kant - écht niet handig als je hostel niet op de kaart staat - misten we evenwel bijna de bus, maar bijna telt niet mee (en uiteindelijk was de bus zelfs te laat). En dan kon het avontuur beginnen! (Mijns inziens was een rode trein een leukere manier geweest om te arriveren, maar je kan het niet al hebben, natuurlijk.)

Ik ga er niet te veel woorden en foto's aan vuil maken om de verrassing niet te verpesten, maar het is echt wel de moeite waard als je fan bent. We kwamen er met de bus drie kwartier te vroeg toe en moesten dan nog een kwartier buiten staan wachten voor we de inkom binnen mochten, maar gelukkig was er Starbucks (yup), dus we waren gered. Met een koffie in de hand besloten we dan eerst de shop te gaan verkennen om even bedenktijd te hebben over waaraan we ons zuurverdiende geld al dan niet aan zouden spenderen. Oh boy. Wie geld heeft, koopt daar volgens mij alles op: Smekkies in alle Smaken, Chocoladekikkers, sjaals, mantels, boeken, sleutelhangers, juwelen en zelfs - ohmygod - toverstokken. Die laatste wegen overigens meer dan je op het eerste gezicht zou denken en het is dan ook geweldig awesome om er zo eentje vast te nemen en je tovenaar/heks te wanen. 

De tour zelf begint met een filmpje, waarna je de Grote Hal binnen mag, nog wat uitleg krijgt en daarna wordt losgelaten op de sets. Veel attributen worden ook getoond, er hangen over plakkaatjes met informatie en her en der loopt ook een behulpzame nerd rond om je met extra informatie te vermaken. De video guide bleek bij nader inzien niet zijn vijf pond waard: het is gewoon te lastig om alles te lezen én alle filmpjes op dat spullement te bekijken én ondertussen genoeg foto's nemen, bij voorkeur zonder dat er andere mensen opstaan. 

Na de sets kom je buiten, waar geliefde voertuigen staan, er nog een Starbucks gelokaliseerd is - voor wie een klein hongertje heeft - en je er het befaamde Boterbier kan proeven. Ik vond het eigenlijk best nog lekker, al had het vast nog beter gesmaakt als het een graad of tien warmer was (het was nogal koud, zowel het weer als het drankje) en is het door de zoetheid ook niet voor elke dag of je maag kleeft gewoon aan elkaar. Daarna ga je terug naar binnen, zie je hoe zulke filmondernemingen technisch worden aangepakt en op het einde van de rit word je beloond voor je geduld met een enorme verrassing waar je stil van wordt. Wij toch. 

Zoals ik dus zei: de moeite waard.

Lees ook: LDN Sneak peeks, LDN Sights en LDN Food