Zoektocht

Mijn definitieve diploma komt stilaan in zicht, dus wordt het tijd dat ik bedenk wat ik eigenlijk met dat diploma wil gaan doen. Thuiszitten en het geld op mijn rekening zien binnenkomen zit er vooralsnog niet in (evenals fulltime aan de slag bij Humo, helaas!), dus moet ik zoals iedereen gaan solliciteren. Hoera. Nu ligt het natuurlijk voor de hand om te solliciteren bij alle Gentse scholen en, als dat niet pakt, bij scholen die makkelijk te bereiken zijn met het openbaar vervoer. Er is blijkbaar een gigantisch tekort aan leerkrachten, dus zou dat een piece of cake moeten zijn. Toch? Tot je natuurlijk in de krant een onheilspellende artikelenreeks leest over het niet-zo-leuke leven als leerkracht in Vlaanderen. 

© Bill Watterson

Het begon allemaal met die stomme vaste benoeming, de TADD (tijdelijke aanstelling van doorlopende duur, een voorsmaakje op die vaste benoeming) en de daaruit volgende interims die (jonge- leerkrachten van hot naar her sturen omdat ze niet kunnen/durven weigeren. Tenzij die paar leerkrachten die gigantisch veel geluk hebben en na drie jaar niet buitengegooid worden omdat de school hen anders die TADD moet geven en hen dus niet meer (zo gemakkelijk) kwijt geraakt. 

Ik snap waarom die vaste benoeming er gekomen is: zodat leerkrachten werkzekerheid hebben en niet elk jaar opnieuw moeten vrezen voor hun job. Nu is dat enkel weggelegd voor nieuwe leerkrachten die telkens op de verkeerde scholen terechtkomen. Maar waarom moet die vaste benoeming zo definitief zijn en daarmee vele leerkrachten kansen ontzeggen? Zou het niet beter zijn om elke vijf jaar een functioneringsgesprek te doen en er zo voor te zorgen dat leerkrachten toch vijf jaar werkzeker zijn -- en langer, tenzij er ernstige problemen opduiken -- en gemotiveerd blijven om interessante lessen te geven. Voor interimopdrachten als zo'n vaste leerkracht ziek wordt, is het natuurlijk ingewikkelder, maar daar vindt de volgende minister van Onderwijs vast wel iets op. 

© Bill Watterson

Daarnaast was de papierlast van leerkrachten ook een heikel punt in de krant. Leerkrachten hebben zodanig veel extra werk omhanden, naast het lesgeven (en het voorbereiden van die lessen en het verbeteren van toetsen), dat het niet meer haalbaar is om leuke invalshoeken te bedenken voor hun lessen. (Niet dat ik het zou weten, aangezien ik op Artevelde nooit heb geleerd om een jaarplan te maken of wélk extra werk er nu eigenlijk nog bij komt.) Daarbij komt dan nog eens de constante dreiging van inspectie of rechtszaken omdat kindlief niet het verhoopte resultaat behaalde, waardoor ik denk: laat ook maar. Hoewel ik nog altijd graag lesgeef en graag met jongeren bezig ben -- ik wacht wel tot het hervormd is. (En dan niet het onderwijs zelf, da's nog iets anders.) Hier wordt ook duidelijk gezegd wat ik probeer te zeggen en met meer ervaring dan ik heb. Hopelijk pakt de volgende regering deze problematiek dus eens aan. 

Also: als André Oosterlinck naar Fins voorbeeld 'intellectuele' leerkrachten wil, komt de rest van het Finse (Scandinavische) schoolsysteem dan ook mee?
Also²: als iemand nog een interessante job in de aanbieding heeft, zo vanaf september, je weet me te vinden.