Movie time: The way way back

Ik had deze film al eens op mijn mentale lijstje van 'films die ik moet zien' gezet, maar zoals dat gaat met mentale lijstjes was ik dat vijf minuten later alweer vergeten. Tot ik hem tegenkwam op een eindejaarslijstje en dacht van "Juist!". Dus bekeek ik hem de volgende dag maar. Blij dat ik dat gedaan heb, want het is voorlopig alvast de beste film die ik in 2014 zag! (Hahaha.)

The Way Way Back gaat over een jongen ergens in het begin van zijn puberteit, Duncan, die met zijn moeder, het lief van zijn moeder (gespeeld door Steve Carell, die er met stoppelbaard verrassend goed uitziet) en de dochter van dat lief op vakantie gaat naar het strandhuis van het lief...

Duncan is niet meteen de meest sociale jongen, tot hij een waterpretpark ontdekt en daar Owen leert kennen. Owen neemt Duncan onder zijn hoede en je ziet de jongen helemaal openbloeien. Het is gewoon een hele mooie film, rustig en op het gemakje, die zich afspeelt in de zomer (ideaal voor deze grijze dagen, kwestie dat je toch wat zonlicht binnen hebt) en naar het einde toe meer en meer een (onvrijwillige) glimlach op je gezicht tovert. Aanrader!