Op Halloween - spannend, zeg! - gingen zuslief en ik naar het concert van Half Moon Run in de Botanique. We zagen ze vorig jaar als voorprogramma (het eerste) van Mumford & Sons, vonden ze eigenlijk echt wel goed en waren dan ook vrij euforisch toen ik ontdekte dat ze naar Brussel kwamen. Hoera!
Het begon dus met een voorprogramma, Folly & the Hunter. Ik had er nog nooit van gehoord, zuslief ook niet, maar in de aanschuifrij om binnen te mogen stond er iemand die blij was dat zij eerst speelden, zodat hij erna al door kon gaan. Of hij dat ook effectief gedaan heeft, geen idee. Ze kwamen, net als de headliners, uit Canada en spraken, niet zoals de headliners, perfect Engels én Frans. Nice. Ze maakten zelfs mopjes! Extra nice. En hun muziek was eigenlijk heel goed! Met atypische drumpartijen (die op de cd, op het eerste gehoor tenminste, minder uitkomen dan live) en een schattige zanger met een prachtige stem (als hij praat). De groep bestaat uit een zang/gitaar, keyboard/banjo, drum/keyboard en keyboard/drum. Vier personen dus, waarvan de drummer een jong gastje leek te zijn. Tot hij recht stond en opeens borsten bleek te hebben. Ahum.
Headliner Half Moon Run vond ik precies minder goed dan de vorige keer, maar dat kan zijn omdat ik hun voorprogramma gewoon geweldig vond. Ik weet het niet. Maar ze zijn gewoon goed en vanaf 'Call me in the afternoon' kwam ik er ook helemaal door. Awesome. Ze waren ook enorm energiek, waardoor het zweet al na een half liedje het publiek in spatte - gelukkig stonden we ver genoeg. Ze mochten ook wel hun haar gewassen (en geknipt) hebben, maar goed, dat zijn ook maar details. Als bisnummer speelden ze nog een akoestische versie van 'Vampire'. Extra awesome. De extatische glimlach op het gezicht van de zanger toen het publiek het refrein (althans die ene verstaanbare zin) van huidige single 'Full Circle' meezong, was overigens écht wel schattig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!