woensdag 16 januari 2013

22

Een vriendin van mij die in juli al 22 werd, zei het toen al: vanaf nu wil ze niet meer jarig zijn - eeuwig 21 blijven, dus. Back then vond ik het vreemd, maar nu ik de 22 zelf gehaald heb, wordt het allemaal duidelijk. Het is vreselijk. 

Blijkbaar is er een Route 22 in Californië... Zou dat iets willen zeggen?!
Aan de ene kant ben ik nog jong en besef en voel ik dat ook wel. Nu is het moment om alles te studeren wat ik wil (in de mate van het mogelijke, natuurlijk), mijn dromen zo veel mogelijk waar te maken (Amerika!) en vooral gewoon doen. Zoals ik dit academiejaar al goed bezig ben, overal (nu ja) keihard JA op zeggen. Dat is een goeie manier om allerlei dingen te beleven en jezelf beter te leren kennen (lees: weten waar je in het vervolg geen "Ja" meer op zal zeggen). En dat is leuk en daarvan geniet ik. 

(Tip om zulke momenten beter te onthouden: een memory jar. Het is wat het zegt te zijn: een jar met memories in, zodat je die eind december (of zo) kan bekijken en herbeleven.)

Maar aan de andere kant ben ik àl 22. Mijn hele plan van op mijn 30 op z'n minst zwanger te zijn van mijn tweede kindje begint stilletjes aan in duigen te vallen. Ik weet het, da's gelijk nog 8 jaar en al, maar da's ook maar 8 jaar... Met mijn huidige single-status moet ik dus eerst nog een lief zoeken tegen het lijf lopen en hopen dat hij dan the one is - tenminste degene met wie ik kinderen wil. Maar ik wil ook eerst nog met dat lief genieten van elkaar en de wereld zien voor daar kindjes bij komen, een mooi huis zoeken en daarvoor moet ik eerst werk vinden eens ik afgestudeerd ben en WAAAH. 
Vriendinnen die volgend jaar gaan samen wonen (of vorig jaar een huis kochten) maken het er overigens écht niet beter op. Een moeder die op haar 18 getrouwd was, trouwens ook niet.
(Ik ben overigens niet de enige die zich daar zorgen om maakt. Of toch ongeveer.)


Voorlopig probeer ik me dus te concentreren op de jonge kant van 22. Heel hard.

5 opmerkingen:

  1. Beetje minder plannen. Leven gebeurt 1 dag met een keer.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkige verjaardag (gisteren)! 22 is nog kei-jong! 'k heb dat "meh ik ben oud" gevoel nu pas, nu ik 25 ga worden en nog 2 jaar extra ga studeren, maar langs de andere kant geloof ik niet in 10 jaar vooruit plannen, so there is no hurry. :) Gewoon zorgen dat je dingen doet waar je blij van wordt, een beetje de wereld zien en u niet te veel opjagen in uw toekomstplannen, want dan vergeet ge misschien wel dat om NU draait.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 't Is niet dat 'k me oud voel (hoewel eeuwig 16 blijven ook wel leuk zou zijn), 't is gewoon dat ouder worden. Denk 'k.
      En jij hebt natuurlijk een lief met wie je samenwoont ;-)

      Verwijderen
  3. Gelukkige verjaardag! En wat moet ik dan zeggen? 29 en single. En ik zou mijn eerste kind krijgen op mijn 25e. Yeah right! Ik vrees dat het gewoon komt wanneer het komt. En soms kan het ook ontzettend snel gaan. Dus hou je maar vast want wie weet wat beland er nog op je pad.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. TWEE voor uw 30??
    :)
    wie weet, nen tweeling op uw 29 ;) nog tijd zat om alles te doen dus! don't worry about it ;)
    leef en geniet!
    30 can creep up on you, maar zoveel andere leuke dingen gebeuren ook nog terwijl! en da duurt nog ZO lang voor u :)

    BeantwoordenVerwijderen

I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!