Oh boy. Gisteren zijn we de verjaardag van een vriendin gaan vieren in - ik overdrijf niet - het beste Turkse restaurant in Gent en omstreken. Ik kan er nog altijd niet over uit hoe lekker het eigenlijk was! Let me introduce you to Ankara, deze keer mét foto's!
TIP: Als je van plan bent een vrijdag- of zaterdagavond te gaan eten: reserveren! Ik ging twee weken later nog eens (om m'n herexamens te vieren, go figure) en het zat stampvol - maar gelukkig had ik gereserveerd.
De ervaring begint eigenlijk al wanneer je arriveert. De buitengevel is namelijk prachtigmooi, zo met mozaïek afgewerkt. Alleen het uithangbord hangt wat uit de toon, maar daardoor kan je er wel moeilijk naast kijken.
Terwijl we zaten te wachten op het te late feestbeest, kwam er al een belangrijke vraag op: voorgerecht of geen voorgerecht? Uiteindelijk besloot ik een voorgerecht te delen met een vriendin, om zo al iets te kunnen eten (gezien we allebei honger hadden) maar onszelf nog niet vol te proppen. Het is geen geheim dat ik, sinds ik naar Kreta ben geweest, fan ben van (lekkere) feta. Het was dan ook even twijfelen toen ik zag dat je gewoon een bordje feta kon bestellen, maar uiteindelijk zijn we toch gegaan voor calamares. En het stukje feta dat op het bord lag, heb ik dan maar gewoon opgeëist.
Het hoofdgerecht kiezen bleek nog moeilijker. Uiteindelijk ging ik voor de merguez en ja, ik weet ondertussen al wat ik de volgende keer neem (wok met scampi's). Je krijgt een reusachtig bord, met vier worstjes op, een gloeiend hete patat met lookboter, een berg rijst en groentjes. Lekker! Niet iedereen kreeg haar bord op en ik zat ook vol (met eten) toen het op was. Maar het was het waard.
Omdat het feestbeest jarig was, besloten een andere vriendin van het feestbeest en ik subtiel weg te sluipen om te vragen aan de (overigens supervriendelijke) ober (maître d', zoals ze zeggen zeker?) of hij voor wat vuurwerk aan tafel kon zorgen. Blijkt dat hij dat al van plan was, ook als ze geen dessert meer zou nemen. Ze kreeg uiteindelijk een vuurwerkstokje in de lekkerste baklava die ik ooit al heb gegeten. How zeh!
Even later kwam die vriendelijke ober ons vertellen dat we ook nog een digestief van het huis kregen. Omdat ik het al de hele avond bij Ice Tea hield (ze hebben geen Kriek... Minpunt!), besloot ik ook hier niet van mijn koers te wijzigen (als straf heb ik dan wel wakker gelegen tot een uur of vier), maar de rest leefde zich uit met likeur, Amaretto en muntthee. Ik heb dan maar Amaretto geproefd én goedgekeurd, wat het totale aantal alcoholische drankjes waarvan ik met behoorlijk stellige zekerheid kan zeggen dat ik ze lekker vind, op vijf brengt. Het is een begin.
TIP: Als je van plan bent een vrijdag- of zaterdagavond te gaan eten: reserveren! Ik ging twee weken later nog eens (om m'n herexamens te vieren, go figure) en het zat stampvol - maar gelukkig had ik gereserveerd.
De ervaring begint eigenlijk al wanneer je arriveert. De buitengevel is namelijk prachtigmooi, zo met mozaïek afgewerkt. Alleen het uithangbord hangt wat uit de toon, maar daardoor kan je er wel moeilijk naast kijken.
Terwijl we zaten te wachten op het te late feestbeest, kwam er al een belangrijke vraag op: voorgerecht of geen voorgerecht? Uiteindelijk besloot ik een voorgerecht te delen met een vriendin, om zo al iets te kunnen eten (gezien we allebei honger hadden) maar onszelf nog niet vol te proppen. Het is geen geheim dat ik, sinds ik naar Kreta ben geweest, fan ben van (lekkere) feta. Het was dan ook even twijfelen toen ik zag dat je gewoon een bordje feta kon bestellen, maar uiteindelijk zijn we toch gegaan voor calamares. En het stukje feta dat op het bord lag, heb ik dan maar gewoon opgeëist.
Het hoofdgerecht kiezen bleek nog moeilijker. Uiteindelijk ging ik voor de merguez en ja, ik weet ondertussen al wat ik de volgende keer neem (wok met scampi's). Je krijgt een reusachtig bord, met vier worstjes op, een gloeiend hete patat met lookboter, een berg rijst en groentjes. Lekker! Niet iedereen kreeg haar bord op en ik zat ook vol (met eten) toen het op was. Maar het was het waard.
Omdat het feestbeest jarig was, besloten een andere vriendin van het feestbeest en ik subtiel weg te sluipen om te vragen aan de (overigens supervriendelijke) ober (maître d', zoals ze zeggen zeker?) of hij voor wat vuurwerk aan tafel kon zorgen. Blijkt dat hij dat al van plan was, ook als ze geen dessert meer zou nemen. Ze kreeg uiteindelijk een vuurwerkstokje in de lekkerste baklava die ik ooit al heb gegeten. How zeh!
Hierna zijn we overigens nog iets gaan drinken in afwachting van de bus van het feestbeest, en dat in Café De Zoo, waar we nog net het laatste stukje van de dramavoorstelling van die avond konden meepikken: iets met een man en zijn vrouw, die net zijn minnares en haar huidige verblijfplaats had ontdekt. Volgens de (helaas bezette) barman gebeuren zulke dingen daar wel vaker. Jullie weten het dus, als de nieuwste aflevering van Grey's Anatomy een week op zich laat wachten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!