De eerste lessen van het nieuwe academiejaar zaten er (eindelijk) op. Het was een blij weerzien geweest met mijn studeermaatje, na elkaar op die ene toevallige voorbijgang na de hele zomer niet gezien te hebben. Nu waren de eerste lessen dus gedaan, ging ik dood van de honger en besloot ik eerst de nieuwe Dilemma te halen voor ik naar mijn kot ging om (eindelijk) iets te eten. In de kelder sloeg ik een praatje met de nieuwe scriptoren, die toch mooi werk hebben afgeleverd en op naar Dilemma II!
Net als ik naar buiten wil gaan en terug naar het zonlicht, staat hij daar. Hij kijkt me aan, een blik in zijn ogen die ik nog niet eerder heb gezien. Hij trekt me voorzichtig mee, verder de diepe en donkere krochten van de kelder in. Verder dan het ene leslokaal ben ik nog niet geweest en - kelders met spinnen en ander ongedierte associërend - dat hoeft voor mij ook niet. Hij lijkt zijn weg er wel te kennen en vindt een afgelegen plekje. Opeens komen horrorscènes uit Saw naar boven in mijn gedachten en vind ik de hele situatie maar niets.
Tot hij me tegen de muur duwt, die blik in zijn ogen die alsmaar feller wordt en die mijn knieën alle kracht lijkt te ontnemen. Tot ik zijn lippen op de mijne voel en ik uit de kelder lijk te zweven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!