Love, actually

Opdat het hier niet té luchtig zou worden, hebben we het vandaag eens over de liefde. Het begon allemaal met een vraag die niet alleen mij dezer dagen bezighoudt: hoe vind je in deze moderne tijden nog een lief? Vroeger was het simpel, dan ging je op schoolreis naar Parijs of vond je iemand op Boombal, maar nu? Er worden geen schoolreizen naar Parijs meer gemaakt en zoveel mannelijk potentieel loopt er nu ook niet rond op Boombal. 

Stel dat, hypothetisch gezien, there is this guy. Maar jij bent te verlegen, de jongen in kwestie ook, om hem rechtstreeks aan te spreken. Wat zou je ook moeten zeggen? Introducing Facebook, de uitvinding waarbij je met een naam genoeg hebt om iemands vriend te worden, (bijna) alles over hem te weten komt wat er te weten valt en de veiligheid van een computerscherm hebt om te praten. Maar kan je iemand wel echt leren kennen via Facebook, genoeg om aan de hand daarvan te besluiten this is it, met deze jongen wil ik het wel eens proberen? Ik denk van niet, en de stuk gelopen relatie van Anoniem is daar het 'levende' bewijs van. 

Exit Facebook, je probeert het op de ouderwetse manier. Wacht je dan tot je head over heels verliefd op het eerste gezicht wordt? Of raap je al je moed bijeen en ga je op dates, om elkaar beter te leren kennen? Maar vanaf wanneer spreek je dan van een relatie? Kan je hem dan wel kussen, omdat je hem leuk vindt, of wordt het dan meteen te serieus? Wat als je hem leuk genoeg vindt om er mee te blijven afspreken, maar je geen kriebels in je buik krijgt? Ben je dan ook verliefd? Is dat een goede basis voor een relatie? 

Neem nu die vriendin die al meer dan anderhalf jaar gelukkig is met de vampier van haar (voorlopige) dromen. Ze zag hem tweemaal op een fuif, kreeg een ingeving van "Die moet ik kussen!", kuste hem en BAM. Hoe kan dat? Liefde is toch iets waarover je niet zelf kan beslissen maar iets wat je overkomt? Is het dan zo gemakkelijk om van "Die heeft misschien wel potentieel..." naar "Ik hou van je!" te gaan? Of moet je gewoon geluk hebben? Of overtuig je jezelf eigenlijk gewoon, onbewust?

Ach, was het maar allemaal zo simpel als in Matched, waarin de overheid matchmaker speelt. Moet je tenminste zelf niet op zoek gaan - hoewel actief op zoek gaan natuurlijk ten zeerste af te raden valt. Iedereen weet dat je zo geen lief krijgt.