Chaos

In mijn hoofd is het een drukte van jewelste. Gedachten kruisen elkaar op topsnelheid en blijven op de meest vervelende momenten hangen. Aan de ene kant mis ik het ex-lief en alles wat er tussen ons was verschrikkelijk en zou ik niets liever willen dan nog even in zijn armen liggen. Aan de andere kant denk ik meer en meer dat hij ergens wel gelijk heeft en kijk ik ernaar uit om weer verliefd te worden, hoewel mijn gezond verstand zegt dat a) het daarvoor misschien nog net iets te vroeg is en b) zoiets nooit zo gemakkelijk gaat als in mijn hoofd. 

Ik heb de liefde en bijhorende jongens niet opgegeven. De romantica in mij is te overheersend en het verlangen om een onverwoestbaar koppel te vormen met iemand te groot. En als eeuwige vrijgezel (en multimiljonair) Robbie Williams al twee jaar gelukkig getrouwd en papa-in-spe is, dan kan ik dat ook. Toch?