Magisch

Door de lichtjes en de sfeer op de kerstmarkt ademde de stad nog meer gezelligheid uit dan anders. Ze liep langs verschillende kraampjes op zoek naar een laatste kerstcadeautje en werd opgeslorpt door de aangename sfeer. Het was perfect. Nee, het zou perfect geweest zijn. Haar lief had haar vorige week laten staan voor zijn ex, iets waarvoor ze al langer vreesde. Nu was het dus gebeurd. Ergens was ze blij dat het was gebeurd, nu kon ze er tenminste niet meer bang voor zijn. Het was natuurlijk wel jammer dat ze nu haar fantastische lief verloren was. De tranen kwamen terug in haar ogen toen ze zich hun laatste moment samen herinnerde. Het laatste zalige moment samen, tot hij alles opbiechtte. 

Ze weigerde te huilen. Ze had de afgelopen week al genoeg gehuild en het verbaasde haar dat ze überhaupt nog tranen over had. Blijkbaar wel, dus. Snel concentreerde ze zich op de juwelen van het kraam waarvoor ze stond. Naast haar stond een jongen de juwelen aandacht te bestuderen. Waarschijnlijk voor zijn vriendin, dacht ze. De tranen kwamen weer, toen ze dacht aan het kerstcadeau dat ingepakt stond op haar kamer, maar voorlopig niet zou worden uitgepakt. 

Opeens riep de vrouw van het kraampje iets. Ze was niet aan het opletten, dus ze verstond er niet veel van en keek geërgerd op. "Jullie staan onder de mistletoe!" Ze keek naar boven en zag de jongen naast haar hetzelfde doen. Ze stonden inderdaad onder maretak. Ze zuchtte en begon te bedenken hoe ze de kus zou kunnen weigeren. Een koortsblaasje? De jongen keek ietwat gegeneerd en vroeg stilletjes of ze het zag zitten. De vrouw van het kraam bleef geïnteresseerd kijken, net zoals een vijftal toeschouwers. 

Per ongeluk keek ze in zijn ogen en opeens kon het haar niet zoveel meer schelen. De ogen straalden niet alleen liefde en warmte uit, maar ook veel verdriet. Ze zag het zitten en knikte eens. De jongen nam haar gezicht vast tussen zijn handen en drukte zijn lippen zachtjes op de hare. Even stond de hele wereld stil, maar al snel kwamen de tranen. Ze brak los uit de kus en liep weg, weg van alle gezelligheid. In een straatje ging ze zitten en liet de tranen komen. Opeens kwam er iemand naast haar zitten, iemand die vroeg of het een beetje ging. Ze schudde haar hoofd, liet nog meer tranen stromen en voelde een arm die haar dichterbij trok. In de veiligheid van zijn armen liet ze zich volledig gaan, en hij wachtte geduldig tot ze was uitgehuild. 

"Ik weet dat het nu misschien niet het ideale moment is, maar ik vond onze kust best geslaagd." Ze keek op en zag een voorzichtige glimlach op zijn gezicht. Ze keek in zijn warme, diepe ogen en kon niet anders dan ook glimlachen. Een laatste kerstcadeautje had ze niet gevonden op de kerstmarkt, maar een tweede zalige kus kreeg ze wel. En meteen een date voor de volgende dag, als ze allebei wat bekomen waren. Kerstmis is inderdaad magisch.

(Bovenstaand verhaaltje is opnieuw pure fictie - tenzij er dingen zijn die ik (nog) niet weet...)