De straat omgaf mij met haar daverend kabaal en
lang, slank in diep rouw ging mij een vrouw voorbij,
verheven in haar smart; met fraaie hand liet zij
de zoom van haar gewaad opzweven en weer dalen.
Op snelle benen en met statueske grootheid
en uit haar ogen, loden lucht waar storm ontspringt,
dronk ik verkrampt, bevangen als een zonderling,
zoetheid die fascineert, genot dat tot de dood leidt.
Een bliksemflits ... en toen de nacht! - Vluchtige schone
wier blik mij één moment met levenskracht beloonde,
zal ik in het eeuwige leven pas weer zien?
Elders, ver weg van hier! Te laat! Of nooit misschien!
Ik weet niet waar jij vlucht, jij weet niet waar ik zal gaan,
vrouw die ik had bemind, vrouw die dat hebt verstaan!
- Charles Baudelaire
(Voor wie de originele Franse tekst wil lezen, klik hier.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!