Dromen

Toen ik zondag op de Boekenbeurs rond liep (oké, toen ik zondag op de Boekenbeurs even op de grond zat uit te rusten omdat mijn voeten pijn deden), bedacht ik dat het wel cool zou zijn mocht ik hier ooit eens mijn boek komen signeren. Probleem daarbij is natuurlijk dat ik een echt verhaal, een lang verhaal, een verhaal van meer dan twee bladzijden, nooit kan uitschrijven. Mijn aandacht verslapt, ik weet niet meer hoe het verder moet of het begint me tegen te steken. 

Natuurlijk kan ik wel verhaaltjes schrijven, maar dat zijn gewoon scènes die opeens in m'n hoofd opduiken en die er dan even uit moeten. Als die scène eruit is, kan ik weer verder gaan. Tenzij ik met een beetje pech meteen iets nieuws bedenk. Daarom begon ik dus te denken dat ik heel veel verhaaltjes moet schrijven, zodat ik die gewoon kan bundelen in een boek. Aangezien de teller na een klein anderhalf jaar op vijftien staat, zal ik nog lang moeten schrijven. 

Maar toen deed zich een kans voor en ik greep hem met beide handen. Gisterenavond was het namelijk de tweede redactievergadering voor Dilemma, ook wel bekend als het tijdschrift van de faculteit Letteren & wijsbegeerte (waar ik toevallig zit!) en/of de studentenvereniging Filologica (dat ik het eigenlijk niet goed weet). Dus ging ik, had ik een idee, en heb ik nu nog twaalf dagen om dat idee uit te voeren (deadlines en dergelijke). Spannend!
__________

Voor wie ook van dromen houdt, overigens, is er een nieuwe serie die ik ontdekte heb dankzij een vriendin: Once upon a time. Slimmeriken kunnen vast wel raden waarover het gaat: sprookjes. I love it!