*

Een kloppende pijn in mijn hoofd zorgde ervoor dat ik wakker werd. Mijn ogen probeerden zich aan te passen aan de duisternis, maar het lukte hen niet. Ik probeerde recht te zitten, maar mijn hoofd draaide en dwong me om terug neer te liggen. Het bonken tussen mijn oren had opeens een kalmerend effect en ik zakte terug weg in een diepe slaap.

Nu zorgde lawaai van buitenaf ervoor dat ik wakker werd. Ik hoorde allerlei stemmen, stemmen die probeerden stil te zijn maar die te druk bezig waren om ook echt stil te zijn. De stemmen liepen voorbij en daarna werd het weer stil. Het kloppen in mijn hoofd was gelukkig al geminderd, maar de duisternis was nog steeds even zwart. Mijn ogen sloten zich opnieuw en ik viel terug in slaap.

De deur kraakte en er viel een zwakke lichtstraal binnen. In die lichtstraal vormden zich de contouren van een hoofd, een hoofd dat vroeg of ik al wakker was. Ik knikte, besefte dat niemand dat kon zien en probeerde toen “Ja.” te zeggen. Het enige geluid dat ik kon maken was raspend, alsof ik dagenlang niet had gedronken of gesproken. Het bleek voldoende te zijn. De lichtstraal werd breder en het hoofd kreeg een lichaam. Opeens vulde de mooiste vrouwenstem die ik ooit gehoord had de kamer.

>