Oudjes

Om het nieuwe jaar passend te vieren, was het vanmiddag de gevreesde uitstap naar het geboortedorp van mijn ouders (en hun ouders - en waarschijnlijk hun grootouders ook). Vroeger was het de traditie om bij mémé en pépé taart (en nog meer taart) te gaan eten, maar toen kwam dementie en een opstandige moeder en die traditie is verdwenen. Sinds een aantal jaar zijn wij het gastgezin en is het een van de eerste zondagen van het nieuwe jaar bij ons te doen. Mémé saboteert dat altijd door te zeggen dat ze niet meewil naar hier (rijden in het donker, zeer gevaarlijk en al), dus moeten wij nog steeds gindswaarts om familiaal te doen en geld op te strijken.

Vanmiddag was het dus zover ('t is 1 januari voor iets) en in de auto heen heb ik zo zalig gedroomd, maar daarover later meer. Toen we aankwamen, stond pépé ons al op te wachten en binnen zat mémé ons op te wachten, met haar voeten dicht bij de stoof. Later viel mij op dat ze letterlijk vel over been is: de ader die normaal amper ziet op je hand, liep bij haar gewoon over haar hand. Niet zo'n leuk zicht, als je bedenkt dat dat jouw genen zijn! Daarna was het etenstijd: chocolade- & krentenbrood, chocomousse en zo'n kerststronk. Mémé is al jaren wat dement aan het worden, wat blijkt uit het feit dat ze, nog geen tien minuten nadat ze had gezegd dat ze ook graag chocoladebrood eet, vroeg waarom dat in godsnaam op tafel lag. Niemand eet dat toch?!

Het is de eerste keer dat haar dementie me zo is opgevallen, en ik vrees nu al de dag dat het bij mij, mijn toekomstige echtgenoot (die ik - voor de geïnteresseerden - nog moet vinden) of familie/vrienden zover zal zijn.