Ik denk dat het universum opeens tegen mij is gekeerd... Gisterenavond was het weer zumba en ik werd moreel gedwongen (en ook wel een beetje fysiek*) om te gaan. Dus ik ging. Maar blijkbaar had ik - verstrooid zijnde en zo - in plaats van mijn paarse trainingsbroek een paars truitje mee. Daarmee was ik helaas niet zoveel in de les, dus werd het zumba in jeans. Geen aanrader, overigens, maar ik heb het overleefd (en mijn broek ook).
Dan werd ik vanochtend wakker, al blij dat het overheersende geluid van regen er eens niet was en ik dus met de fiets naar school zou kunnen gaan. Tot ik merkte dat zuslief (hoewel, lief) gestuurd had of ik mijn fiets nodig had vandaag (ja dus) en dat haar fiets een platte band had, zodat ze met mijn fiets naar school was gegaan. Uiteraard net op een vrijdag, de dag waarop mama besloot uit te slapen 's ochtends en dus niet bereikbaar was voor commentaar. Zus was wel zo slim om me te laten slapen, maar nu had ik toch liever dat ze me gewekt had. Ik moet zeggen, zo boos ben ik nog nooit geweest op haar. Onderstaande mag dus alweer met de bus naar school en terug, terwijl het net zo druk is vanavond. U leest het, de boosheid is nog niet helemaal verdwenen.
Goed, vanmiddag een jihad afleggen (schriftelijk), een tweede jihad, BAP deze keer (mondeling) en een derde ten slotte vanavond (zusterlijk). U raadt het al: ik heb RZL vanmiddag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!