Dreaming wild

Later, als ik groot ben, een lief of vriendin heb die meewil en bovenal: genoeg geld heb, wil ik eens naar Amerika. New York City zou leuk zijn mocht ik daar eens verzeilen, maar eerst wil ik naar Californië. De staat waar de zon altijd schijnt (leuk voor een zonminnend persoon als ik, en de kleedjes van Springfield zouden daar heel hard op hun plaats zijn) en bovenal: de staat waar de stad der engelen zich bevindt. Niet dat ik zo'n celebrityspotter ben, maar de toerist in mij wil dat toch eens met eigen ogen zien. En wie weet wie ik allemaal tegenkom!

Californië dus. Ik zie het al helemaal voor mij: in een oude (maar milieuvriendelijke) auto rijden, bij voorkeur een oude Mustang, met enkel woestijn en af en toe een andere auto die je pad kruist. Beeld je eens in welke diepgaande gesprekken je kan hebben! Een stukje route 66 rijden, het moet toch heerlijk zijn. En dan 's avonds aankomen in zo'n typisch motel (liefst niet eentje uit Psycho of Joy ride, maar een gewoon, typisch Amerikaans motel. Cool.

Om de bewoonde wereld niet te vergeten dan ook eens naar San Francisco rijden (thuisstad van onze lievelingsheksen uit Charmed) en de tram ginds nemen en daarna Sacramento en San Diego bezoeken (ook steden waarvan ik al eens gehoord heb). Omdat ik ook geen onmens ben en steden ook wel beu raak, is een trip naar Disneyland of het nationale park uiteraard niet uitgesloten.

Afgezien van alle dingen die we kunnen bezoeken, is er natuurlijk ook de zee. Mmmm, op een lekker warm strand en (hopelijk) lekker warm water, met knappe surfers en een heerlijke zon. In zo'n deprimerende winter als deze is dat het enige waar ik tegenwoordig nog van droom. Wegrijden in de sunset, à la Thelma & Louise (maar dan met een ander einde): het moet zalig zijn. Iemand die mee wil?