Life as it has been...

Plaats: bus 9, richting huis.

Tijd: rond een uur of 4 in de namiddag.

Hoofdrolspelers: mezelf en hij, met bijnamen variërend van 'knappe krullenbol' tot 'klootzak'.

Wachten op de bus terwijl het ijskoud is en je handen, neus en oren eraf vriezen is geen pretje. Zeker niet als de bus maar niet komt en je maag knort door een combinatie van een laat ontbijt en een vroege lunch. Ik zie mensen hun nek uitsteken om te kijken welke bus eraan komt en kijk eens aan! Het blijkt de mijne te zijn. Ik stap op en zoek een vrije plaats. Mijn getrainde oog spot een lege bank en ik ga zitten.

Met datzelfde getrainde oog kijk ik of er geen mannelijk schoon de bus opstapt, als plots mijn oog op hem valt. Ik slik en denk bij mezelf dat meen je toch niet. Maar blijkbaar wel, hij herkent me en komt zelfverzekerd op me afgestapt. Hij gaat naast mij zitten en biedt me zijn wang aan voor een begroetingskus. Altijd al een player geweest.

"Hoe is't?" Ik gedraag me vrij normaal, normaler dan anders in zijn gezelschap. "Goed hoor, met jou?" "Bwah, goed. Maar 'k ben moe en ziek aan het worden door dat vroege opstaan. Wat doe je hier eigenlijk? Naar huis gaan?" Ik knik. "Jij?" "Iets ophalen op school." "Spannend." Mijn stopwoordje, vooral in gesprek met hem. "'k Heb gezien dat je zaterdag ook komt?" Ik knik. "Zij ook?" Ik knik. "Dan zal ik je nu al zeggen dat je mij niet in je buurt zal zien zaterdag. Je begrijpt wel waarom, het ligt zeker niet aan jou." Ik glimlach. We praten wat verder over luchtigere zaken, zoals het weer.

Maar dan is zijn halte daar en biedt hij me nogmaals zijn wang aan. Hij stapt af. Ik zoek mijn iPod om mijn gedachten wat te verzetten en de hele gebeurtenis te verwerken. Maandenlang hoopte ik dat zoiets zou gebeuren en nu het eens gebeurt, ben ik in de war. Ik voelde me zowaar rustig bij hem, wat lang geleden is. Ik haal diep adem en luister verder. Benieuwd wat zaterdag zal geven...

Playlist op de bus:

Lihl-pe I Floa - Triple-X (Wodka Vaseline)

26 - Triple-X (Wodka Vaseline)