Plaats: bus 9, richting huis.
Tijd: sometime during the day, een maand of zeven geleden (mei 2010).
Hoofdrolspelers: mezelf en hij, met bijnamen variërend van 'knappe krullenbol' tot 'klootzak'.
Op de bus wachten met een stralende zon die de hele buurt doet stralen en je gezicht lekker verwarmt is al leuker dan op de bus wachten terwijl het vriest, maar op de bus wachten is eigenlijk nooit echt leuk. Het is mijn eigen schuld, aangezien ik gewoonweg een lekke band had gekregen op weg naar huis gisteren. Nog zo iets: wie krijgt nu een lekke band, zomaar? Dan maar de bus, de bus die er net aankwam. Ideaal, een deur voor mijn neus. Nog idealer, een vrije plaats! Ik ga zitten en bedenk met welk liedje ik mijn muzikale reis zou beginnen, als plots een bekend gezicht opduikt op de bus. Het is hem. Wat doet die idioot hier nu? Hartslag stijgt en opeens ben ik me hyperbewust van hoe ik eruit zie. Dat kan niet goed zijn, want naar het einde van de week toe zie ik er nooit goed uit.
Hij herkent me en komt op me afgelopen. Ik adem rustig in en uit en schenk hem een van mijn (hopelijk) mooie glimlachen. "Hoi." Hij biedt me zijn wang aan en we wisselen een wangkus uit. "Alles goed?" Ik knik en vraag hetzelfde. Wat volgt, is een gesprek over verschillende onderwerpen. School, mijn sagen- en legendewandeling is goed verlopen en hij is al begonnen met examens. Bepaalde vriendinnen die hun gemene opmerkingen bovenhalen in zijn buurt. Het weer, waarin ik mij zo goed voel.
Dan moet hij afstappen, maar iets houdt hem tegen. Ik zie hem kijken naar mij en opeens vraagt hij: "Heb je nu iets te doen? Geen zin om anders mee af te stappen?" Ik twijfel. Elke vezel in mijn lichaam zegt ja, mijn hoofd schreeuwt nee. Ik slik, knik en sta recht om mee af te stappen. De bus, mijn laatste redding, rijdt weg en opeens sta ik alleen met hem op het voetpad.
"Ik weet dat ik je slecht heb behandeld en ik hoop dat je begrijpt waarom. Maar, om eerlijk te zijn..." Hij twijfelt. Mijn hart maakt dubbele overuren. "Ik zie je graag." Hoorde ik dat nu goed? Zei hij net dat hij me graag ziet? "Je ziet me graag?" Hij knikt. "Waarom komt dat nu opeens vandaan?" Ik zie zijn ogen blinken en hij antwoordt met een kus die me doet wankelen. Zijn sterke armen laten me niet vallen. Mijn hele lichaam lacht en alle emoties die ik afgelopen maanden voelde, vloeien er nu uit in een lange kus.
Playlist voor het happy end:
Come what may - Moulin Rouge (Soundtrack)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!