lost love

2010 blijkt echt geen goed jaar voor de liefde te zijn. Vriendin een en bijhorend lief twee besloten (na een opmerking van mij dat een eigen leven is gaan leiden) dat het beter was om uit elkaar te gaan. Luttele weken later besloot ik hetzelfde (helaas voor hem zonder inspraak van mijn toenmalig lief drie). Nog eens een paar maand later besloot lief vier van vriendin vijf dat het maar eens tijd werd dat hij de knoop doorhakte (en daarmee hun relatie vermoordde). Vriendin zes en lief zeven hebben al enige tijd problemen, die telkens weer even de koelkast ingaan door (loze) beloftes van zeven. Blijkt nu toch wel dat vriendin acht en lief negen (politieagent trouwens) ook problemen hebben! Negen twijfelt, hij had acht liever later ontmoet. Origineel, dat wel. Dan is er nog vriendin tien die al helemaal hopeloos is. Het zijn niet zozeer problemen met jongens, eerder jongens met problemen die ze aantrekt. Ook op school doen wilde verhalen de ronde (gesteund door commentaren op Facebook). Zij & hij hadden een serieuze dip die op reis naar Egypte weer helemaal werd hersteld. Haar is ondertussen opnieuw samen met hem, volgens intimi een slecht lief. Dat belooft voor komend schooljaar!

2010 was dus echt geen goed jaar voor de liefde. Maar hoe komt dat nu? Ligt het aan het jaar, 2010? Hebben de Maya's of Azteken of Egyptenaren of Grieken of Romeinen iets voorspeld? Bijvoorbeeld dat in 2010 het einde van de wereld (dat te verwachten valt voor 2010) inleidt, en dat daarom alle relaties om zeep gaan? Of ligt het aan het feit dat ik (en mijn omgeving) allemaal op die kostbare grens tussen jeugd & volwassenheid balanceren? Is het misschien not-done om met je jeugdliefje verder te gaan na de studies? Feit is natuurlijk wel dat lief zeven & negen allebei ouder dan vriendin zes & acht zijn en dat ze niet meer studeren. Heeft dat er iets mee te maken? Wat wil dat dan zeggen, dat we ons massaal op oudere jongens* (of voor de ex-studenten: op jongere meisjes*) moeten storten? Ik zou het niet weten.

Een andere optie is natuurlijk om massaal voor vampieren te vallen, maar dat kan nogal raar overkomen. Situaties à la "Waar is dat lief van jou nu eigenlijk?" "Hij is op jacht, hij had dringend vers bloed nodig." of "Gaat hij mee picknicken?" "Nee, de zon schijnt." kunnen vaak opduiken en de reacties daarop zijn dan weer voer voor psychologen.

Tot vampieren ontdekt worden, lijkt het me veiliger als we gewoon verder blijven zoeken naar Die Ene. Hopelijk voor de wereld vergaat in 2012...