En omdat ik het niet meer hield, boog ik me voorover en kuste zijn mond. En hij bood geen weerstand en kuste me terug en we kusten elkaar eeuwenlang, in het begin verderlicht in slow motion, waarbij onze lippen elkaar amper raakten en daarna met zijn tong zacht langs mijn lippen als een potlood dat mijn mond tekende en daarna mijn tong die zijn lippen tekende en hij die met zijn tong onderzoekend mijn bovenlip optilde voor zijn lippen zich om mijn bovenlip plooiden en hij me zo kuste, waarna mijn tong langs zijn onderlip streelde en we toen dit niet meer genoeg was elkaar kusten met open mond en onze lippen op die van de ander, en onze tongen een kronkelend tikkertje speelden en we gelijktijdig in- en uitademden, net zolang tot ik dacht dat ik zou ontploffen, met een sterrenregen die vanuit mijn kruis langs mijn dijen naar mijn voeten tintelde en omhoog kroop door mijn lijf als een golf die uiteen spatte en waarbij ik dacht dat ik helemaal en voorgoed in Will zou oplossen en er op de hele wereld niets anders meer zou bestaan dan hij in mij en ik in hem.
Uit Dit is alles van Aidan Chambers (p. 71). Prachtboek. Mijn lievelingsboek. En een aanrader, ook al is hij net geen 800 pagina's dik.
Ja. Een aanrader inderdaad. En nu heb ik plots spijt dat ik mijn exemplaar verkocht heb...
BeantwoordenVerwijderenOK, da's dus van dezelfde auteur als "Je moet dansen op mijn graf". Ik zal het dus ook ns moeten lezen. Alleen nog de tijd vinden ...
BeantwoordenVerwijderenEn toen speelde ik in het écht tikkertje met mijn lief in een arboretum. En ja, ik belandde echt in de varens.
BeantwoordenVerwijderenEn toen dacht ik 'wat ben ik toch een ontzettend grote chancard'.