Gisteren was het, na twee uur rijden (waarvan een uur file), Balthazar (gemist), Blondie (lekker retro), Ben Harper & Charlie Musselwhite (ontdekking van de dag!), Santana (lekker shaken met die heupen) en Keane (beetje tegenvaller) dan eindelijk tijd voor het hoogtepunt van de dag: Bruce Springsteen & The (heart stopping, pants dropping, earth quaking, booty shaking, sexifying, electrifying, love making, viagra taking, history making, legendary) E Street Band! Want daarvoor waren we natuurlijk gekomen.
Met dank aan mijn persoonlijke Springsteen-jukebox waren er slechts twee liedjes die ik nog nooit gehoord had en kon ik dus hier en daar twee regels meezingen. Hoera! The Boss, zoals hij wel eens wordt genoemd, nodigde Ben Harper dan ook uit op het podium en maakte er later een echt feestje van met fans die zich vast nooit meer zullen wassen. It was good. Vervanger van übersaxofonist Clarence Clemons (die twee jaar geleden overleed), neefje Jake, mocht er overigens best wezen. Als Springsteen en de zijnen ooit nog eens in België (of omstreken) passeren: twijfel niet en koop tickets. Nadat ik er heb gekocht, that is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!