Kastjes & muren

De titel van deze post voorspelt niet veel goeds en inderdaad, er valt hierover ook niets goeds te zeggen. Ik heb dit jaar genoeg terloops het knappe uiterlijk van mijn notenleerleerkracht laten vallen, zodat jullie wellicht wel doorhebben dat ik dit jaar muziekschool heb gevolgd. Mijn trouwe fans zullen ook wel weten dat ik in februari gestopt ben met viool en enkel nog verder deed met de notenleer (deels voor de leerkracht, deels voor het attest). 

Maar over dat attest, dus. Na het notenleerexamen (waar ik overigens mooi voor geslaagd ben) vroeg ik hoe we ons attest krijgen. Via de instrumentenleerkracht, zo blijkt. Klein probleem dus, aangezien ik die eigenlijk niet meer had. Na drie e-mails stuurt de (niet zo lelijke) vioolleerkracht eindelijk terug dat ik blijkbaar toch nog 15% heb voor viool, maar dat hij me niet kan verder helpen met het attest. De knappe notenleerleerkracht mailde diezelfde avond nog terug (en dan vraag je je af waarom ik hem leuker vind) dat ook hij mijn attest niet mag uitreiken en dat ik het dus best eens vraag aan de balie. 

Zo gezegd, zo gedaan, want ik moest er toch nog passeren om mijn viool binnen te steken. De viool waarmee na een paar maanden opeens iets mis bleek te zijn - niet mijn fout! Zij wisten eerst ook niet wat gedaan met mijn attest, maar hebben dan uiteindelijk toch maar eentje uitgeschreven voor mij. Eind goed al goed, dus. Gelukkig maar, want mijn frustraties kennen ongeziene hoogtes door het laatste examen.