Venezia

Ik ben alweer een paar drukke dagen terug in de vrieskoude. In Venetië was het super, warm, gezellig, bij momenten romantisch en vooral ongelooflijk leuk! Ik kan alvast niet wachten tot de volgende keer dat het lief & ik samen op reis gaan - hij is bij dezen gewaarschuwd. 

Op een paar probleempjes en lompe momenten na, is er eigenlijk niets verkeerds gelopen. We hebben geen ruzie gemaakt, vielen niet per ongeluk in het water en zijn niet weggewaaid. Ik heb het lief zelfs zover gekregen (of beter gezegd: het boek dat het lief mee had heeft het lief zover gekregen) om een boek van Charlaine Harris (van de Sookie Stackhouse-novels waarop True Blood is gebaseerd) te lezen. Wow! 

Zondagavond kwamen we na een lange wandeling (en zonder kaart) aan in het hotel. De opluchting omdat we uiteindelijk toch op onze hotelkamer mochten, ook al verwachtte die van het hotel ons niet, was heel groot. Later in de week is alles opgelost geraakt, dus we mochten zelfs op onze hotelkamer blijven. Hoera! We waren allebei ongeveer uitgehongerd en lichtjes bevroren, dus besloten we op pad te gaan om eten te zoeken. We strandden in een pizzeria (niet zo verrassend in Italië), waar de rekening uiteindelijk heel veel hoger bleek dan verwacht. In Venetië (en vermoedelijk ook in de andere toeristische steden van Italië) rekenen ze namelijk servizio aan (ongeveer 12% van het bedrag van je eten) en moeten de klanten betalen per couvert (dus als je met twee gaat eten, moet je nog betalen voor die twee plaatsen ook). Hier en daar staat op de kaart hoeveel procent de servizio is, maar niet overal. Menu's komen dus vaak stukken goedkoper uit en aangezien ze in Italië pasta als een primio platti beschouwen, is zo'n menu ook handig omdat je dan zeker genoeg gegeten hebt.  

Maandag besloten we ons in het toeristengedrang op het Piazza San Marco te wriemelen, waar we meteen de basiliek van San Marco bezochten (met keimooie vloeren!) en het Palazzo Ducale met de Ponte dei Sospiri. In februari was er niet zo heel veel volk op het piazza, wat in het hoogseizoen wel anders zal zijn. Later die dag bezochten we het Peggy Guggenheim-museum, waar je haar collectie moderne kunst kan bewonderen. 's Avonds aten we in een minirestaurantje, deze keer goed voorbereid op de rekening, en zagen we de Ponte di Rialto by night. 

Het vreemde voorwerp linksboven is een echte kuisheidsgordel, overigens.

Dinsdag was het een meer bewolkte en koudere dag dan maandag, dus hebben we een paar musea bezocht. Niet dat het daar veel warmer was dan buiten, helaas. We begonnen met het Ca' Pesaro, waar de Galleria Internazionale d' Arte Moderne en het Museo d' Arte Orientale zich bevinden. Het deel over moderne kunst was niet zo heel boeiend, na een aantal zalen ben je al die kunst ook gewoon beu. Het Oriëntaalse museum was heel wat leuker, zeker voor het lief (boys will be boys, zeker in de buurt van zwaarden en dergelijke). Hierna gingen we naar het Museo di Storia Naturale, een dino-museum met andere woorden. Hoewel de info in het Italiaans stond, kon het lief me toch een paar boeiend dingen vertellen/wijsmaken. De laatste twee zalen waren toch het leukste, doordat er allerlei opgezette dieren stonden en aan de muren hingen. Zo ook giraffen, een olifant en een gorilla. 's Avonds besloten we een menu te eten (lekker!) en hadden we de rekening helemaal juist berekend. Applausje voor onszelf!

Woensdag was de zon er terug, helaas ook met vrij veel wind. We namen de busboot naar een paar eilandjes in de buurt: Murano, een eiland dat bekend staat voor zijn glasblaastraditie, Burano, een eilandje vol met gekleurde huisjes, en Lido, het strand van Venetië. Deze dag was echt wel zalig! We hebben zowaar gepicknickt in de zon - wat meteen onze eerste picknick was. Deze dag kwam toch sterk in de buurt van perfectie! 's Avonds aten we op Lido, waardoor we de busboot in het donker moesten nemen. Het heeft wel iets, zo'n busboot.

Donderdag was uitcheckdag en voorlopig denk ik niet dat ik iets ben vergeten in Venetië - gelukkig. Onze laatste dag in Venetië hebben we vooral veel rondgewandeld en ook in de zon gegeten. Ook bezochten we nog het Museo Correr, een allegaartje van vanalles. Het begon met zalen over de geschiedenis van Venetië, maar even later zaten we in het archeologische gedeelte en tussendoor kwamen we terecht in een tentoonstelling over Armenië. Als je denkt dat je makkelijk verdwaalt in de kleine straatjes, wacht tot je een museum binnenstapt... Onderweg kwamen we ook (voor de tweede keer) de tentoonstelling Macchine di Leonardo da Vinci tegen en besloten we deze keer wel binnen te gaan. Het lief kocht zich ook nog een echt Venetiaans masker (zelfgemaakt uit papier-maché, voor de amateurs) en gewoon daarom aten we ook een ijsje (Nutella-ijs is lekker!). Omdat onze benen, voeten, schouders en ruggen het een beetje begonnen te begeven, waren we stiekem wel een beetje blij toen we eindelijk naar de luchthaven konden (zonder daar belachelijk vroeg aan te komen). In tegenstelling tot vluchten uit Rome (waar een vriendin met haar lief twee dagen vastzat) hadden wij geen probleem en landden we rond half twaalf terug in de ijzige koude met een hoofd vol zalige herinneringen.