It's a dreaming world

Omdat het lang geleden was dat ze mij nog eens zagen, omdat ik mij een beetje moreel verplicht voelde en omdat ik toch (zo ongeveer) tijd had vanmiddag, ben ik met papa mee geweest naar het hol van Pluto, ook wel bekend als het geboortedorp van mijn ouders (die later gelukkig uitgeweken zijn naar Gent). Daar kwam ik in aanraking met Ouderdom. Hij zorgt ervoor dat mensen die voorheen perfect normaal waren (naar de normen in onze familie, that is) opeens veranderen in kinderlijke wezens, die blijkbaar nergens meer van op de hoogte zijn. "Mo!" is dan ook het meest gehoorde woordje van de dag (in tegenstelling tot het in Gent gepopulariseerde "Mo how zech!"). Ouderdom zorgt er wel voor dat een lid van het koppel wel bij zijn/haar positieven blijft, zodat die bewust de pijnlijke teloorgang van zijn/haar partner kan meemaken. Life is cruel.

Het verbaasde me wel dat bovengenoemde partner nog zo bij de pinken is. Als je iets kan maken uit de "Oo a oe e uu ie oo", kan je er zelfs mee in gesprek treden. Anders moet de tussenliggende generatie maar optreden als tolk. Zo kwam ik te weten dat ik naar huis zou gaan met het begin van mijn uitzet (voor als ik volgend jaar de wondere wereld van het kotleven ontdek). Ook kreeg ik de wijze raad dat ik de beginnende grijze haren van het lief moet uittrekken. (Jaha, het lief heeft af en toe een grijs haar in zijn verder weelderige krullenbos. Persoonlijk vind ik dat het meer lijkt op zilverdraadjes uit een kerstslinger, maar goed.) 

Tussendoor maakten papa en ik ook doldwaze avonturen mee op onze tussenstop, zoals een straatje voorbijrijden. En even later hetzelfde straatje nogmaals voorbijrijden. Het was me wat, daar in die auto! 

(In ander nieuws: gisteren was het eindelijk mijn verjaardagsfeestje, een maand en negen dagen na datum. Beter laat dan nooit! Ik kreeg iets wat ik al wist, iets wat ik zelf voorgesteld had (subtiel, moi?) en iets waarvan ik geen flauw idee had maar waarmee ik toch zeer blij ben! Bij dezen: aan allen die gisteren aanwezig waren: proficiat & dankjewel!)

(Voor de geïnteresseerden: ja, er is nog (veel) (lekker) dessert over, en daarvoor waren er chips en hotdogs. Het moet niet altijd hoogstaand zijn.)