Een voor allen...

Gisteren voelde ik me even een beroemdheid! Reden hiervoor waren de tickets die het lief had gewonnen (nu ja, technisch gezien niet helemaal - lang verhaal) voor de avant-première van The three musketeers. Bij aankomst kregen Zwits en ik al meteen een escort naar de ingang van de Kinepolis van twee musketiers (want ja, die trappen kunnen gevaarlijk zijn). Eenmaal binnengeraakt, voorbij de massa volk die binnen stond aan te schuiven een soep van rijen, kregen we een superstoer polsbandje waarmee we op de afterparty binnenraakten. Zot!

Om in de cinemazaal binnen te geraken moest het lief eerst de hand van een welwillende jongedame kussen, terwijl mijn hand door een andere musketier werd gekust. Goeie manieren en zo, daar heeft het lief zeker iets van opgestoken. Toen we de (bijna) laatste vier lege plaatsen naast elkaar gevonden hadden en de voorstelling zou beginnen, kregen we nog een korte inleiding van een of andere filmkenner. En toen begon de film, eindelijk! Hij duurde bijna twee uur, maar die vlogen voorbij zonder dat je het doorhad. Zelfs de brilletjes stoorden me niet (te erg), wat al een hele prestatie op zich is.

Na de film kregen we de musketiers nog eens te zien, toen ze vooraan de zaal hun leuze nog eens zeiden, met sabel en al. Jammer dat de muziek van de film nog net iets te luid stond, want wij hoorden ze niet. Aangezien het voor ons allemaal een nieuwe ervaring was, besloten we de massa te volgen in de hoop dat zij ons zouden leiden naar de afterpartytent. En dat deden ze. Gratis drank! Gratis eten! Gratis foto's! Bekend volk! Het was best wel leuk, ook de foto die de musketiers met de meisjes namen, terwijl het lief in alle ernst werd beziggehouden door twee bevallige dames.

Op het einde van de avond, toen we besloten dat het welletjes was geweest, zagen we de rode loper die ons naar buiten leidde. Cool!