Bont & blauw

Na mijn trip naar het alom gekende Heverlee, eerder deze week, ben ik bont en blauw. En knalrood. En moe. Maar toch was het leuk!

We begonnen onze week met een namiddagje shoppen, waardoor mijn voeten er al aan waren voor de rest van de week. Ik, die dacht dat de nieuwe ballerina's perfect waren wegens nog geen blaren gehad, moest die stelling dus duidelijk herzien. Anoniem heeft ondanks de voetenpijn toch een mooi rokje gekocht (dank aan de zetels in de L&L!) en vier mooie kleedjes gepast (waarvan ze er sowieso minstens twee nog moet kopen. In de solden, of zo). 

Donderdag en vrijdag stapten we af in het station Bierges-Walibi, niet dat er veel station is. Donderdag waren we van plan om een hele dag in het water te weken en van glijbanen te plonzen, maar na twee uur hadden we het wel gezien. Conclusie: Aqualibi is leuk, maar te klein om er een dag aan te spenderen. Of wij zijn te oud geworden, dat kan ook. En Walibi blijft Walibi, natuurlijk, hoewel we het daarna een paar uur ook wel gezien hadden. Erg zijn we, ja.

Zaterdag was het dan de hoogdag van de week, met TW Classic. Na een vijftiental kilometer fietsen kwamen we behoorlijk uitgeput aan, en de dag moest nog beginnen. Maar toch, al die kilometers, die we dan 's nachts nog eens mochten fietsen. Iets om trots op te zijn. The Scabs hebben we gemist, omdat we vermoedelijk niet helemaal volgens het kaartje zijn gereden en dus een omweg(je) hebben gemaakt. 't Hof van Commerce wilden we wel missen, want - eerlijk is eerlijk - West-Vlaamse rap is toch ook niet alles. Maar dan begon het. Amy MacDonald zingt in het echt zoals op de cd en heeft een stem om U tegen te zeggen. Wauw. En ze had een mooi kleedje aan, wat het natuurlijk helemaal afmaakte. Hierna kwamen Kaiser Chiefs, die er een feestje van gemaakt hebben. En bleek dat ik meer liedjes van hen kende dan ik dacht. Applaus voor mezelf! De Kreuners brachten dan gelukkig/helaas* hun laatste concert in open lucht en het werd af en toe wel (pijnlijk) duidelijk dat de drummer toch ook niet de beste drummer is - om het eufemistisch uit te drukken. Mijn oordeel over die drummer kan natuurlijk lichtjes gekleurd zijn. De avond werd dan afgesloten met Sting, die een zotte violist had meegebracht (hoera!) en Lenny Kravitz, die al zot was van zichzelf. En seks uitstraalde. Veel seks. Stonden Anoniem en ik daar mooi single te wezen... 

Om het verder even over het festival op zich te hebben, die idioten deden het zonder bandjes. Als een festival als Werchter al bandjesloos door het leven gaat, hoe moet het dan met de rest?! Dieptreurig. Maar de sanitaire ruimtes waren dan wél weer uitstekend in orde. 

Al bij al was het dus een leuke, vermoeiende en bij momenten pijnlijke week en ben ik stiekem wel blij dat ik vannacht in mijn eigen bed kan slapen zonder dat er twee (of meer) spinnen me zitten te beloeren. Het leven kan mooi zijn. 

____________________________

* Schrappen wat niet past in uw persoonlijke opinie.