Er is, er is zoveel, bij voorbeeld die ongelukkige
die in het prieel staat te beschrijven.
Hij beschrijft waarden, complementaire tonen
de stoornis in de sferen
het glazuur van de voltooid verleden tijd.
Er is de leraar en zijn totale geschiedenis
er is de Jezuïet van de rechte lijn
de poelier van het vluchtige
hij die ontbijt met een concept
hij die aleatorisch slikt
hij die in vrieskelders snikt om de steeds
verder voortvluchtige paradox van de ruimte
hij die leeft van de obscene statuten voor kunst
terwijl ex nihilo
Er is wat ontstaat uit dorst
er is wat door dat ontstaan wordt ontdaan
er is natuur met haar randen en rafels
er is pigment en het spoor van een hoef
er is zoiets stils als een dampende heuvel
zoiets wilds als de vuilnis van verdriet
er is een ladder onder de takken
er is de waanzin van de bladeren
de kalmte van de vlammen
er is Eris die zwerft
op zoek naar het gekerm van de mensen
er zijn de lijken van vrienden
er is ex nihilo
hoe dan ook het noodweer
en het dichtbij lawaai van de verre zee.
[Om te vieren dat ik vandaag mijn eerste examen heb (of had) (of gehad heb). Let vooral ook op de toepasselijke titel.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
I'd love to hear what you think, dus laat gerust een berichtje achter!