the white bird

Langzaamaan begin ik beetje bij beetje gewend te raken aan de kou, maar helaas wil mijn lijf niet mee. Een uur of twee geleden begon ik te snotteren en werd ik opeens heel moe, het teken dat mijn lijf niet alleen in bed wil kruipen, maar liefst om er nooit meer uit op te staan en met pakken donsdekens op mij. Je hoort het, ik ben verkouden.

Ondertussen nog dit, het schilderij waarvan ik een gedicht heb gemaakt. Of toch heb geprobeerd...